Is the Human heart supposed to be neutral..??

Perhaps the title does not explain a lot yet, but what I want to share with you below, belongs to every human being in this world and everyone can idenitfy himself with it. Trust me!!

I have decided to ask myself this question because I started getting a certain advise from a number of people lately. The advise referred to something opposite to what I am firmly convinsed and often forced to defend infront of many withing my circle of people.

The advice I was reseiving is the following: You should be a bit more neutral!

This advice has been offered as a help and consolation during a period of sorrow which I used to have caused by certain action that people I love and respect used to do. You should be more neutral – I was told multiple times so that I understand that I should not take people and their actions so seriously inside my heart.

You should be a bit more neutral!

Do you know what happened in between?

I have decided never to accept this advice no matter how many times I hear it. Not because I am excessively emotional... My degree of self-control has always been strong enought to cover my reactions, and hence my emotionality to the people’s actions is not a question of incontrolled emotional flods, but rather matter of choice.

In other words, I conscuously choose not to be neutral. I consciously choose to be sad and hurt.

This might sound paradoxical and illogical? Or maybe not?

Why have I decided to select this option?

Because no matter how painful it is, it will always be better choice that neutrality.

Because neutrality is the preferred option of people who long ago have forgotten how to listen their heart, who have decided that the world does not deserve their sorrow, who blame the whole worls for everything that they wanted to be different but it isn't.

Because they have consciously chosen to lose their enthusiasm, the music inside their heart. Because they are cowards, they are affraid not to live through the same thing that striked them in the past, and therefore prefer to walk a straight line of mediocrity where nothing happens, while using the excuse that they have found their inner peace.

Because by choosing to be neutral, they also decided to say NO to the world and the path in which God takes us in order to reach Him.

They choose not to be happy, not to be sad, to be out of these two extreme conditions, inspite the fact that God has give us an entire organ to come these two conditions – The heart.

Because they have decided to say no to the problems of the worlds. To ignore them, no to be affected by them. All this just to be away from these extreme two conditions, to stick away from them.

You know what?

We were never supposed to find our inner peace!

Pain is good. Pain and suffering keep us awake and help us not to forget in what sort of broken society we live, from what sort of degraded order we are supposed to find the meaning of life.

The same moment we decide to be neutral, we also decide to surrender to the void and give up our own flare. We decide to degrade those who were sent to us by God, along with the suffering that comes from them.

What kind of choice is this, a choice of neutrality, a choice of insensitivity?

God has gifted you at least few things that deserve your emotions, your tears and smiles.

That is why I have decided to say No to neutrality.

That is why I will keep the path of the tears opened whenever I am unintentionally or intentionally hurt by a friend, or whenever I see 80 years old beggar who in his final days is left by everyone he used to know, forced to to pay even the smallest peace of bread with pray and bowing.

Yes, it might hurts a lot, but at the same time it makes me feel alive and happy that I am still able to perceive and Love, that I am not a walking corps who uses the remaining atoms of energy from some previous incarnations to walk as a shade among the greenery.

  

*                        *                         *                         *

Дали човековото срце е создадено за да биде неутрално?

Можеби насловот се уште не Ви кажува многу, но ова што сакам да го споделам подолу верувајте ми му припаѓа на секое човечко суштество во овој свет, и секој може да се идентификува во него.

Ова прашање решив да си го поставам поради тоа што во последно време почнав да добивам одреден совет од одреден број на личности кои ми укажуваа на нешто спротивно од она во што цврсто сум убеден и честопати сум приморан да го бранам пред многумина во мојот круг на луѓе.

Советот кој го добивав е следниот – Треба да бидеш малку повеќе неутрален!

Овој совет ми беше даден како еден вид на помош за време на еден период на тага која ја чувствувам поради одредени акции кои ги правеа луѓето кои ги сакам и почитувам со сето свое срце. Треба да бидеп повеќе неутрален, ми беше кажано повеќе пати, во контекст на тоа дека не треба да ги земам луѓето и нивните постапки длабоко во срцето.

Треба да бидеш малку повеќе неутрален!

Знаете што се случи потоа?

Решив овој совет никогаш да не го прифатам во текот на мојот живот без оглед на тоа колку пати ќе ми биде кажан истиот и од колкав број на луѓе. Не поради тоа што сум претерано емотивен. Степенот на сопствената самоконтрола отсекогаш ми бил неверојатно силен, така што емотивноста спрема постапките на луѓето не ми е неконтролирана реакција туку прашање на избор

Сo други зборови – Свесно избирам да не бидам неутрален. Свесно избирам да бидам тажен и повреден.

Можеби ова би ви звучело парадоксално и нелогично. Или можеби не?

Зошто решив да ја изберам оваа опција?

Поради тоа што колку и да е болна понекогаш, истата секогаш ќе биде подобра од неутралноста.

Бидејќи неутралноста е преферираната опција на луѓето кои одамна заборавија како да го слушаат своето срце, кои решиле дека светот не ја заслужува нивната тага, кои сета своја вина за се што сакале да биде поинаку му ја префрлаат на светот.

Бидејќи тие свесно избрале да го изгубат ентузијазмот, музиката во своите срца. Бидејќи се плашливи, се плашат повторно да не го доживеат она што го доживеале во минатото и поради тоа преферираат да одат по една права линија на просечноста каде што ништо не се случува под изговорот дека го пронашле својот внатрешен мир.

Поради тоа што со нивната одлука да бидат неутрални, истовремено одлучија да му кажат Не на светот и на патот по кој Бог не движи сите нас за да стигнеме до него.

Тие избираат да не бидат среќни, и да не бидат тажни, да бидат надвор од овие две екстремни состојби и покрај тоа што бог ни има дадено еден цел орган во човековото тело кое е одговорно за справување со овие две состојби а тоа е срцето

Поради тоа што решија да им кажат Не, на проблемите во светот, да ги игнорираат, да не бидат погодени од нив. Само за да не бидат погодени од овие две состојби, да бидат настрана од нив.

Знаете што?

Болката е добра. Болката и страдањето не чуваат будни и ни помагаат да не заборавиме во какво скршено општество живееме, од каков деградиран поредок очекуваме да го научеме значењето на животот.

Во моментот кога решаваме да бидеме неутрални, решаваме да се предадеме на таа бездна и да се откажеме од сопствениот ентузијазам. Решаваме да ги третираме ништожно оние кои Бог и страдањето кое доаѓа со нив ни ги праќа на нашиот пат со причина.

Каков е тој избор, избор да се биде неутрален, да се биде нечувствителен

Бог Ви има дадено барем неколку работи кои ги заслужуваат Вашите емоции, вашите солзи и плачови

Затоа решив да и противречам на неутралноста!!

Затоа ќе продолжам да им го отстапувам патот на солзите кога ќе бидам повреден од немамерна постапка на пријател, и кога на улиците ќе забележам 80 годишен питач кој во доцна доба е оставен од сите кои некогаш ги познавал присилен и најмалото парче храна да го плаќа со молитва и поклонување.

Да можеби боли многу, но истовремено и ме прави да се чувствувам жив и ме прави среќен поради сознанието дека сум способен вистински да сакам,  дека Бог ми ја подарил најсветата способност без да се борам за неа.