As I count my time in India month by month, I am becoming more convinced in the sharing nature of the Indian people, and especially by what they have to share. It is told that you haven’t experienced India in its true from if you did not get the chance to talk with some of the numerous sages typical for this country. I say numerous because there are many of them only claiming to be faithful followers and voices of the ancient Hindu tradition and religion carrying the breeze of wisdom coming from the shores of the Ganges through their life of spirituality and devotion. Luckily I had a privilege to talk with a true Hare Krishna devotee who lives in a temple as fully committed servant of his tradition and religion. He has told me a story that really fascinated me and that is different from all the stories I know as Christian. This is what the story is about.
Material nature consists of the three modes--goodness, passion and ignorance. When the living entity comes in contact with nature, he becomes conditioned by these modes. One of the fascinating points is that none of these conditions is related to real spiritual realization. You will understand below...
Because the living entity is transcendental, he/she has nothing to do with this material nature. Still, because he has become conditioned by the material world, he is acting under the spell of the three modes of material nature. Because living entities have different kinds of bodies, in terms of the different aspects of nature, they are induced to act according to that nature. This is the cause of the varieties of happiness and distress. Some people are happy, others are active and some are helpless.
The mode of Goodness is first considered. The effect of developing the mode of goodness in the material world is that one becomes wiser than those otherwise conditioned. A man in the mode of goodness is not so much affected by material miseries, and he has a sense of advancement in material knowledge. This sense of happiness is due to understanding that, in the mode of goodness, one is more or less free from sinful reactions.
However, there is a problem here. The difficulty here is that when a living entity is situated in the mode of goodness, he becomes conditioned to feel that he is advanced in knowledge and is better than others. In this way he becomes conditioned. The best examples are the scientist and philosopher. Еach of them is very proud of his knowledge, and because they generally improve their living conditions, they feel a sort of material happiness. This sense of advanced happiness in conditioned life makes them bound by the mode of goodness of material nature. As such, they are attracted toward working in the mode of goodness, and, as long as they have an attraction for working in that way, they have to take some type of body in the modes of nature. Thus there is no likelihood of liberation, or of being transferred to the spiritual world. Repeatedly one may become a philosopher, a scientist or a poet, and, repeatedly, become entangled in the same disadvantages of birth and death. But, due to the illusion of the material energy, one thinks that that sort of life is pleasant
The mode of passion is characterized by the attraction between man and woman. Woman has attraction for man, and man has attraction for woman. When the mode of passion is increased, one develops the hankering for material enjoyment. He wants to enjoy sense gratification. For sense gratification, a man in the mode of passion wants some honor in society, or in the nation, and he wants to have a happy family, with nice children, wife, and house. These are the products of the mode of passion. As long as one is chasing after these things, he has to work very hard. In order to please his wife, children and society and to keep up his prestige, one has to work. That person is never satisfied by what he has. If he has a house, then he wants a residential palace. Because he is servant of his senses, they will always ask for more. Therefore, the whole material world seems to be more or less in the mode of passion. Modern civilization is considered to be advanced in the standards of the mode of passion. Formerly, the advanced condition was considered to be in the mode of goodness. However, if there is no liberation for those in the mode of goodness, what of those who are entangled in the mode of passion
The mode of ignorance is a very peculiar qualification of the embodied soul. This mode of ignorance is the opposite of the mode of goodness. In the mode of goodness, by development of knowledge, one can understand what is what, but the mode of ignorance is just the opposite. Everyone who is influenced by the mode of ignorance becomes mad, and a madman cannot understand what is what. Instead of making advancement, one becomes degraded. Under the spell of ignorance, one cannot understand the thing as it is. For example, everyone can see that his grandfather has died, and therefore he will also die; man is mortal.
The children that he conceives will also die. So death is sure. Still, people are madly accumulating money and working very hard all day and night, not caring for the eternal spirit. This is madness. In their madness, they are very reluctant to make advancement in spiritual understanding. Such people are very lazy. When they are invited to associate for spiritual understanding, they are not much interested. They are not even active like the man who is controlled by the mode of passion. Thus another symptom of one embedded in the mode of ignorance is that he sleeps more than is required. Six hours of sleep is sufficient, but a man in the mode of ignorance sleeps at least ten or twelve hours a day. Such a man appears to be always dejected and is addicted to intoxicants and sleeping. These are the symptoms of a person conditioned by the mode of ignorance.
A person in the mode of goodness is satisfied by his work or intellectual pursuit, just as a philosopher, scientist, or educator may be engaged in a particular field of knowledge and may be satisfied in that way. A man in the modes of passion and goodness may be engaged in fruitive activity; he owns as much as he can and spends for good causes. Sometimes he tries to open hospitals, give to charity institutions, etc. These are the signs of one in the mode of passion. And the mode of ignorance covers knowledge. In the mode of ignorance, whatever one does is neither good for him nor for anyone.
Although there are these three modes of material nature, if one is determined, he can be blessed by the mode of goodness, and, by transcending the mode of goodness, he can be situated in pure goodness, a state in which one can understand the science of God.
I have to say that I got a real element of surprise from this story. So far I used to think that proficient knowledge capable of changing the world is a mean of achieving spirituality and liberation. Apparently not. Good luck Blaze, you still have a long way to go.....
* * *
РЕТКА ПРИКАЗНА КОЈА МЕ ФАСЦИНИРА!!
Како што поминувам се повеќе време во Индија, месец по месец, станувам се поубеден во природата на споделување карактеристична за Индискиот народ, а посебно од она што имаат да го споделат. Од поодамна е речено дека вистински ја немате искусено Индија се додека не добиете шанса да разговарате и да поминете време со некој од бројните Индиски мудреци, свештени лица кои се типични за оваа земја. Велам бројни бидејќи постојат многу кои само тврдат дека се верни следбеници на античката Хинди традиција и религија носејќи го ветрот на мудроста кој дува од бреговите на светиот Ганг, преку нивниот живот на калуѓерство и апстинизам. За среќа имав привилегија да разговарам со еден вистински харе Кришна калуѓер кој живее испоснички живот во храм, целосно посветен на традицијата и религијата. Тој меѓу останатото ми раскажа една приказна која навистина ме фасцинира и која е различна од сите останати приказни кои ги имам слушнато како Христијанин. Подолу следува приказната...
Материјалната природа се состои од три состојби/наклонетости – добродетелство, страст и игноранство. Кога живото суштество доаѓа во контакт со природата тој станува условен од овие 3 состојби. клучната поента лежи во тоа што ниту една од овие состојби не е врзана со целосно духовно просветлување и реализација. Продолжете понатаму.
Бидејќи живото суштество е трансцедентално, тој/таа немаат никаква условеност и зависност од ова материјална природа. Како и да е, поради тоа што после раѓањето човекот станува условен од материјалниот свет, неговите реакции и избори претставуаат функција на овие три влијаниja на материјалната природа. Бидејќи живите суштества имаат различни тела од аспект на различни аспекти на природата, тие се принудени да делуваат во согласност со таа природа. Ова претставува изворот на големиот спектар на варијации на среќа и тага кои постојат во денешниот модерен свет. Некои се среќни, некои се активни а некои се беспомошни.
Првата состојба е состојбата на добродетелство. Ефектот од развивање на ова состојба во материјалниот свет е тоа што лицето е помудро од оние кои се условени од останатите 2 состојби. Личноста која се наоѓа во состојба на добродетелство не е многу погодена од материјалните мизерии и истата има чувство на напредок во материјалното знаење. Чувството на среќа кај овие луѓе произлегува од сознанието дека во оваа состојба тој/таа е повеќе или помалку слободен од нечисти реакции.
Како и да е овде постои еден проблем. Проблемот лежи во тоа што кога личноста е позиционирана во состојбата на добродетелство, истата е условена да мисли и чувствува дека неговото знаење е напредно и дека нејзиното знаење подобро од она на останатите во светот. На овој начин, и овие личности стануваат условени. Најдобар пример за оваа состојба се научниците и филозофите – секој од нив е толку горд на своето знаење и поради тоа што ваквото знаење им овозможува подобрување на нивните материјални животи, нивната среќа е всушност материјална среќа. Ова напредно чувство на среќа во живот кој е сепак условен ги прави врзани за состојбата на добродетелество во материјалната природа. Како такви тие се повеќе привлечени да работат во состојбата на добродетелство и се додека се чувствуваат привлечени и зависни да работат во оваа состојба тие мораат да земат одредена форма на тело од различните кои се на располагање во природата. Поради тоа ниту овде не станува збор за ослободување и разбирање и припаѓање во духовниот свет. Личноста може да стане поет, филозоф научник и истовремено да биде заплеткан во истите недостатоци на циклусот живот-смрт. Поради илузијата на материјална енергија, ваквата личност мисли дека ваквиот начин на живот е благороден и продуховен.
Состојбата на страст е окарактеризирана преку привлечноста која се јавува меѓу мажот и жената. Мажот е привлечен од жената и жената е привлечена од мажот. Кога состојбата на страст е изразита, личнота добива копнеж за материјална удобност и уживање. Таа личност сака да ужива целосно задоволување на сетилата. Поради ваквата склоност човекот кој се наоѓа во состојба на страст сака да ужива чест во општеството или нацијата и сака да има среќна фамилија со фини деца, жена и куќа. Ова претставува аутпутот на состојбата на страст. Се додека личноста ги брка овие работи, истата мора да работи напорно. За да ги задоволи своите деца жена и општество мора да рабoти напорно. Таквата личност никогаш не е задоволна. Доколку има куќа ќе бара палата. Незадоволството произлегува од таму што тој таа е слуга на своите сетила, а тие акумулираат се. Сетилата никогаш не можат да бидат задоволени. Токму поради ова, целиот материјален свет генерерално е во состојба на страст. Денешната модерна цивилизација се смета дека е напредна во стандардите типични за состојбата на страст. Претходно за напредна состојба се сметаше состојбата на добродетелство. Секако доколку нема вистинско духовно ослободување за оние кои се во состојба на добродетелство, тогаш нема потреба да се дискутира ова за оние кои се во состојба на страст.
Состојбата на игнорантност е типична карактеристика за душата која е заробена во телото. Ова состојба е спротивна од состојбата на добродетелство. Во состојбата на добродетелство, преку развојот на знаењето, личноста може да разбере што е што, но во состојбата на игнорантство ова е сосема спротивно. Секој кој е под влијание на ова состојба полудува, а лудакот не може да разбере што е што. Наместо да оствари напредок, личноста се деградира. Личноста која се наоѓа во ова влијание не може да ги разбере работите во нивната суштина. На пример секој може да види дека дедото на таа личност е починат и дека истотака и тој ќе почине еден ден, дека човекот е смртник. Децата кои ќе ги зачне истотака ќе починат. Од овде факт е дека смртта е дефинитивна. И покрај тоа луѓето вртоглаво се обидуваат да акумулираат богатство и работат напорно ден и ноќ без да се грижат за вечниот дух. Ова претставува лудост. Во ваквата налудничава состојба, личноста не е склона да направи напредок во духовното знаење. Таквите луѓе се впрочем мрзливи. Кога се поканети да учествуваат во собири за духовно разбирање и дискусии тие се незаинтересирани. Тие дури не се ни активни како оние кои се во состојбата на страст. Од овде произлегува уште еден симптом типичен за личноста која е заробена во игноранството, а тоа е потребата за спиење подолго од она што е потребно. За нормален развој, потребни се 6 часа сон, но овие личности спијат многу повеќе, најмалку 10 или 12 часови дневно. Тие вообичаено се зависни од наркотици и спиење. Ова се симптомите на личност која е условена од состојбата на игнорантност.
Личноста во состојба на добродетелство се чувствува задоволна од неговата работа или интелектуална стимулираност и само само како филозоф научник или образувач би можел да биде инволвиран во одредена област на знаење и да биде задоволен на овој начин. Личност во состојба на страст може да биде инволвиран во плодоносни активности, поседува колку што може да поседува и може да троши и за добротворни цели. Понекогаш се обидува да отвори болница, да донира во фондации итн. Ова се симптомите за ваквата состојба. Состојбата на игнорантност го фрла во сенка знаењето. Во оваа состојба личноста не е добра ниту за себе ниту за другите. Личноста во одреден момент може да биде само во една од трите состојби. Кога е во состојба на добродетелство, останатите состојби се потиснати. Истото е случај и со друите состојби.
И покрај тоа што постојат овие 3 состојби, доколку личноста е решителна може дури и да ја надмине состојбата на добродетелство и да премине во состојба на чисто добродетелство,состојба за која се смета дека лицето ја разбира науката на Бог.
Морам да признаам дека добив вистински елемент на изненадување од приказната погоре. Досега мислев дека напредното знаење кое е способно да го промени светот е средство за постогнување на продуховеност и ослободување. Изгледа не е така. Со среќа Блаже, сеуште имаш долг пат за патување...
