But sometimes and fortunately not so rare, questions appear whose answers are very promising, questions that are worthy for getting off the way for some time and to seek their answers into new territories, questions that have the potential of opening a new road for us.
I was asked a question like that not so long ago, a question that make even the Ignorant challenge the Bible:
Jesus Christ has given his life for us, he has sacrificed for our sins, to save humanity from collapse, to teach him of its mistakes. If today after so long since His act was committed, we still do what we used to do before, what is the meaning of His sacrifice, what is the value of His act?
Of course, this question has deeper meaning further more because it was asked to me by a person which also seeks different religious meaning of life.
At the beginning I really faced dead end. Really, what is the point of His sacrifice, if humanity did not learn anything from this act? If we still do the same medieval fornications, if we still did not learn how to truly love if we still thing that the purpose of life is using manipulation to reach the point which was defined by our confined minds deeply persuaded in its righteousness?
This realization has brought me to a crisis once again. I was caught without an answer to a question which largely defines my existence and my meaning. I was caught without an answer to a question which is part of my life and the life of people I appreciate without being challenged not a single time by my side. Crisis was inevitable.
Why?
Because again I caught my self in a condition that I hate. That condition is living and doing something on a daily basis without actually asking or exploring why I do or live the way I live.
Therefore I have engaged my self into deep conteplation, thinking and prayer. I did not want to thing that this might be a question whose anwer perhaps does not intend to visit me ever. This opens the door for the arrival of desperation. I tried to remember all the literature I have red, all my previous experience, all the stories I have heard before, all the characters I got to know, in order to develop an analogy, co create a whole from multiple dispersed particles which will shed light on the answer. Hence, I also surrendered myself to prayer and meditation because I had some feeling that I already have the answer deep inside, but that I need help in order to discover the direction I have to search in. This was followed by few sleepless nights, waking up early in the morning and making notes the very first minite I opened my eyes while conscious and subconscious were still one.
Not so long afterwards, I caught myself with the awareness that I know the answer to this question. This was not some sudden feeling or revelation, instead it came totally natural as a synthesys of everything I have seen, red, or heard,poured throught the filter of my subconscious mind which is always in touch with something greater than ourselves, knowing the answers of all questions.
Jesus Christ has given his life for us, he has sacrificed for our sins, to save humanity from collapse, to teach him of its mistakes. If today after so long since His act was committed, we still do what we used to do before, what is the meaning of His sacrifice, what is the value of His act?
The real meaning of the pure sacrifice is not to teach the person a certain act of behavior or living, but to show him what a true pure love looks like. In other words, no matter who makes the sacrifice and in whic circumstances , the purpose will always be the same – to show them how much we Love them, Love will always have the last word, the final lesson.
That is why God has sent his only son among us people. To show us that he always loved us. To tell is how hurt He is because of what we have already done, our sins, our ignorance, our absence of roots and foundation. God has sent Jesus Christ to ensure that we will be so touched that we will never get away from Him and we can live a live like he wanted for us. His goal was even greater than this and I am still not sure whether another 2.000 years have to pass in order to understand his act.
However, you might say – The situation is the same before and after his act. What has changed inside us people, what value His sacrifice has brought to the World?
If Jesus did not come to us, how we would have known about the love of God once again, what would take us back home during times of crisis?
God has sent Jesus Christ not just to satisfy our physical senses who wanted to see charizmatic savior, always hungry and suffering from disbelief, but to refill our spiritual well, to connect us the tempted ones with him, to remind us of our creation and our source. Only one look was enough for the hungry physcal senses to get fed , but actuall the light he used to carry behind him has invited the tears of many which washed His feet. That was the time when many who witnessed his arrival were able to feel without any doubt that they are in the right place and doing the right thing and that nothing else matters except coming home. Time has seized existing during these moments.
This is the meaning of his sacrifice. To show us the way back home
Does his sacrifice made any difference between now and then? I believe that it has made all the difference in this World.
* * *
Актот на Исус Христос
Во светот на прашањата и одговорите, понекогаш налетуваш на прашања кои немаат никаква смисла и значење, поставени од луѓе кои не толку многу се разликуваат од прашањата кои се поставени. Трагањето по нивнито одговор нема да донесе ништо ново за вас, никакво знаење, никаква мудрост никакви длабочини. Таквите прашања како да сакаат единствено да Ве оттргнат од Вашиот пат, од Вашата потрага, да го акумулираат и онака краткото време кое го имате на располагање.
Но понекогаш, и не така ретко за среќа, се појавуваат прашања чиишто одговори ветуваат, прашања поради кои вредат за да скршнеме од патот и да ги бараме нивните одговори во нови пространства, прашања кои имаат потенцијал да не оттргнат од патот по кој одиме отварајќи сосема нов.
Едно вакво слично прашање ми беше поставено неодамна, прашање кое би го натерало и игнорантниот да ја предизвика Библијата:
“Исус Христос го даде својот живот за нас, се жртвува во име на нашите гревови, за да го спаси човештвото од пропаст и да му укаже на неговите грешки. Ако денес после толку време од неговото жртвување човештвото го прави истото што го правеше и претходно, која е смислата на неговото жртвување, која е вредноста на неговиот акт?”
Прашањето секако има длабоко значење уште повеќе поради тоа што ми беше поставено од личност која е и самата во потрага по поинаква религиозна смисла на животот.
На почетокот навистина бев фатен во ќорсокак. Навистина, која е смислата на Неговото жртвување ако човештвото не научи ништо од тој негов акт. Ако и понатаму ги прави истите средновековни блудничења, ако и понатаму не научи вистински да сака, ако и понатаму мисли дека смислата на животот претставува со манипулација да се стигне до една точка која ние самите ја дефиниравме уверени во нејзината исправност.
Ваквото сознание навистина повторно ме доведе до криза. Бев фатен без одговор на прашање која во голема мера ја дефинира мојата егзистенција и моето значење. Бев фатен без одговор на прашање кое е дел од мојот живот и животот на сите кои ги сакам без да ниту еднаш истото биде предизвикано ниту од моја страна ниту од никој од личностите кои се наоѓаа во мојот живот досега. Кризата беше неизбежна. Зошто? Поради тоа што повторно се фатив себеси во состојба која ја мразам.Тоа е да живеам и правам нешто на ниво на секојдневие, без да притоа се запрашам зошто живеам токму на ваков начин.
Поради ова се впуштив самиот себеси во длабоко размислување и молитва, не сакав ни да помислам дека ова е прашање чии што одговор не планира да ме посети, уште повеќе поради можноста да очајот стапи на сцена. Се присеќавав на сета литература која досега ја имам прочитано, на сето искуство, на сите приказни кои ги имам слушнато, на сите карактери кои ги имам посведочено, со цел да извлечам некаква аналогија да составам една мала целина од распрснати делови кои ќе го осветлат одговорот. Притоа се препуштив и на молитва и на медитација, поради тоа што имав некое чувство дека веќе го имам одговорот во себе, но дека ми треба помош за да знам која е насоката во која треба да барам. Ова беше проследено со неколку бессони ноќи будење рано наутро и фаќање прибелешки во првата минута од отварањето на очите додека свесното и потствесното сеуште беа едно.
Не многу подолго после се фатив себеси со сознанието дека го знам одговорот на ова прашање. Ова не беше некакво ненадејно чувство или откровение, туку дојде сосема природно како синтеза на апсолутни се она што го имам видено прочитано слушнато преточено низ филтерот на потствеста која секогаш е во контакт со нешто поголемо од нас и ги знае одговорите на сите прашања.
“Исус Христос го даде својот живот за нас се жртвува во име на нашите гревови, за да го спаси човештвото од пропаст и да му укаже на неговите грешки. Ако денес после толку време од неговото жртвување човештвото го прави истото што го правеше и претходно, која е смислата на неговото жртвување, која е вредноста на неговиот акт?”
Поради тоа што вистинскоти значење на чистата жртва не е да го научиме човекот на одреден акт на однесување и живеење туку да му укажеме на она што значи чиста лубов. Со други зборови, без оглед на тоа од кој е направена жртвата и во какви околности и за кого, целта секогаш ќе остане иста – да му покажеме колку го лубиме. Лубовта е таа која ќе го има последниот збор, завршната лекција.
Поради тоа Бог го прати својот единствен син меѓу нас луѓето. За да ни покаже дека отсекогаш не лубеше. Да ни покаже колку е повреден поради сето тоа што го имаме направено досега, нашите грешки, нашата игнорантност, нашето отсуство на корени и основа, нашата зависност од лесни привлечувачи. Бог не го прати Исус за да осигура дека ќе бидеме толку трогнати што никогаш повеќе нема да се оттргнеме од него и да живееме живот онака како што тој има замислено за нас. Неговата цел беше многу поголема од тоа, и сеуште не сум сигурен дали треба да поминат уште 2.000 години пред да го разбереме вистинското значење на неговиот акт.
Но, можеби ќе речете, ситуацијата е иста пред и после неговиот акт. Што е променето кај нас луѓето?
Се промени суштинското и најзначајното. Доколку Бог не го пратеше својот син кај нас, дали ние денес ќе знаевме за неговата лубов и за тоа што Тој е способен за нас? Од каде ќе доаѓа последниот зрак на надеж и светлина на многумина изгубени, поразени, повредени во светот. Сите тие го имаат Исус во своите молитви и сознанието дека парче совршенство беше испратено меѓу нас несовршените, го јадеше нашиот грев и живееше меѓу нашите сомнежи. На што ќе се засноваше пораката на лубов која и покрај сè, сеуште ги ги грее срцата на милиони оладени ширум светот. Ако Исус не дојдеше меѓу нас како сега ќе знаевме за лубовта на Бог, што ќе беше тоа што ќе не враќаше назад кај Него во отсуство на вера?
Бог го прати Исус не само за да ги исполни нашите физички сетила коишто се секогаш гладни и страдаат од неверување, туку за да го наполни нашиот духовен бунар, да не поврзе нас искушениците со него, да не потсети на нашето создавање и на нашиот извор. Доволно беше само еден поглед од него за да гладните физички сетила се наситат, но токму светлината која тој ја носеше зад него ги повика солзите на многу искушеници со кои ги измија неговите нозе. Тоа беше време кога многумина кои во тоа време го посведочија неговото доаѓање можеа без ронка сомнеж да речат дека сега се наоѓаат на вистинското место и го прават она вистинското и дека ништо друго не е важно освен враќањето дома.
Ова е значењето на неговата жртва – да нè врати дома
Дали Неговата жртва направи разлика меѓу претходно и сега – Јас мислам дека ја направи најголемата разлика на овој свет.
