A man knocked at his Bedouin friend’s door to ask him a favor:
“I want you to lend me four thousand dinars because I have a debt to pay. Can you do that for me?”
The friend asked his wife to gather together everything they had of value, but even so it was not enough. They had to go out and borrow money from the neighbors until they managed to get the full amount.
When the man left, the woman noticed that her husband was crying.
“Why are you sad? Now that we’ve got ourselves in debt with our neighbors, are you afraid we won’t be able to repay them?”
“Nothing of the sort! I’m crying because he is someone I love so much, but even so I had no idea he was in need.
“I only remembered him when he had to knock on my door to ask me for a loan.
Aleph - Paolo Coelho
Have you caught yourself looking at some invisible point in the air without noticing when did you remove the focus from the page you were reading... Now you got it!!
* * *
Пријателот на Бедуинот
Прекрасно е искуството кога во текот на уживањето на задоволството при правењето на нешто во кое уживате како во мојот случај читањето на книга, одненадеш неколку реченици од моменталната страна која е пред Вас силно ве здрмуваат со тоа што го читате на нив. Помислувате дека само пред неколку секунди не ни очекувавте дека веќе на наредната страна се наоѓа нешто кое е на работ да биде пронајдено и кое некои го нарекуваат Доживотна инспирација. Ова понекогаш и мене ми се случува, но овој пат станува збор за нешто толку едноставно а истовремено толку моќно, што самиот себеси се затекнав во сопствената WOW реакција.
Поради ова, ниту јас самиот а и ниту Боговите не би ми простиле доколку не ја споделам оваа кратка приказна со Вас. Доколку веднаш не ја протолкувате пораката, прочитајте ја уште еднаш а после тоа уште еднаш. Сигурен сум дека многу наскоро ќе сфатите за што Ви зборував.
Еден човек тропна на вратата на неговиот пријател Бедуин за да побара услуга од него.
"Сакав да ми позајмиш 5.000 динари бидејќи имам долг кој мора да го платам. Ќе можеш ли да го направиш тоа за мене?" Пријателот и нареди на жена му да соберат се што имаат од вредност, но и покрај тоа сумата не беше доволна. Поради тоа мораа да одат и да позајмат пари од соседот додека да успеат да ја соберат целосната сума. Откога човекот замина, жената забележа дека нејзиниот маж плачеше.
"Зошто си тажен? Сега кога се задолживме кај соседите, мислиш дека нема да можеме да си го повратиме долгот?"
Никако поради тоа. Плачам бидејќи тој е лице кое премногу го сакам но и покрај тоа немав претстава дека имаше потреба.
Успеав да се сетам на него кога мораше да тропне на мојата врата и да ми побара заем."
Алеф - Паоло Куелјо
Дали веќе се фативте самите себеси како гледате во некоја невидлива точка во воздухот, без да можете да се сетите кога го тргнавте погледот од екранот/книгата? Мислам дека сега Ви е јасно за што станува збор.
