The New Year Guide for making relationships

       Standing on the edge of another year passed, I thing it would be a real time to open a topic which hits every one of us deeply, judging by the character of the upcoming celebration days. These are days when all of us meet relatives, people we haven’t seen some time, people we seem like we are forgetting them. In other words, we reconnect, we refresh our connections.

However, I don’t think I will make a huge mistake if I say that not everyone of us is capable to refresh his connections. At least not with all the persons we would love to be.  For some people, these celebration simply open wider the door to the chasm that everyone of us has inside ourselves more or less and which in this period can become much wider.

Let’s talk about about relationships.

    No matter how much you don’t want to admit, the largest amount of all important things in our life make sense through relationships.  We are all social creatures and we need to be loved, connected, to have people that will take care of us. No matter how much we thing that we are big, brave, strong, we still need someone that will be here for us, some face that we constantly desire to see.

But we are also witnessing the difficulties we encounter on the way towards building good inter human relations. How many of Us can freely and unconditionally say that they enjoy perfect relationships with all people they would like to have in our life? If I say few, probably I won’t be too far from the truth. How many of us often feel tension in their relations with other people, uncertainty, simply fear from connection?

 I believe, many of us!

What is the obstacle that prevents unlimited communication flows freely among people and their connection on a deeper level in order to create better life, the way God has planned for us as his children? Where does the problem come from, the inability to surrender ourselves in the relationship through which the both sides will feel fulfilled, no matter if it comes to relationship between lovers or friends (Because at the end, they come to a unique foundation called Love)

I believe that the answer to this question can be found within an ancient human feature that has remained unchanged until today.

It is called Shame!

 The shame to reveal ourselves. Shame which comes from the fear that if we reveal our essence, we will remain naked in the eyes of the world.  But where does the need of protection layer come from?

         It comes from revealing the thing called vulnerability.

 Everybody hates vulnerability. Vulnerability is identified with weakness. At least this the logic we all are used to follow. We fear to open ourselves truly, to unwrap our deepness, our essence.

        Why?

  

Because we thing that we will not be loved. If we show the world our naked essence, we think that we will be condemned and unworthy for love.

How then those few among us on whose faces the happiness literally lurks managed to become the persons they are now? Where does their ability to flood you with positivity, charisma, to make the house, the garden, the desert more beautiful, come from?

An author and speaker which I value, recently said that all people can be classified into 2 groups:

•    People who feel worthy
•    People who struggle to be worthy

What is the difference between both of the types? 

The first type are people with deep sense of worthiness, who believe that they are worthy to be loved. They are people which love and live with whole heart.

 They have one thing in common – Courage (the word courage comes from the Latin word “Cor” which means heart). They are not afraid to be imperfect. They are people who build relationships based on authenticity. People who have decided to give up what they thing they should be and became what they are.

They are people which accept their vulnerability out of one simple reason. They know that being vulnerable also means being beautiful.  And beauty is something we seek in all the people we want to connect with.

They are not afraid to say “I love you” first.

 They are not afraid to invest themselves in a relationship that may and might not succeed. Vulnerability makes them beautiful, makes them what they are, it is what creates gentleness and protection in other people for them. They are aware for their vulnerability because they live with the knowledge that the world they live in is also vulnerable.  We have to admit – the World is vulnerable, imperfect, uncertain about the its direction of moving, especially in this age of spiritual sleepiness.

The second type is people who constantly struggle and fight to achieve worthiness.

But why does it take struggle to be among the first one? It is because the second type thing that they should be perfect.  In certain turnout point during their life, they have lost the pedestal on which they were used to stand, and they thing that the only way to regain their place among people is to be perfect.  

Because they have failed their mission of perfection, they try to make their children perfect. They program their future even from the first year of the children’s life. Until third grade they enroll them in music lessons. Until they reach the fifth grade, they are already enrolled in foreign language classes. They forget to teach them for one important moment and to say:

“My child, you are not perfect, you will be wired for constant struggle in your life. But the way you will be, you are deeply worthy of Love. ”

Imagine if all parents raise the children like this/ They would grow up in total confidence in what they are, capable of fearlessly showing their vulnerability to the world, and most important of all – capable of loving with whole heart, with their whole vulnerable essence. Capable of loving as God Loves? How many of the world problems would be solved in this way? I believe a lot.

My message to all you imperfect, vulnerable people – Allow yourself to be seen. Allow to be seen completely the way you are.

Love with all your heart no matter the risk!

  Is someone among you unable to love a person which is “deadly honest about himself, person for who you know almost everything, who constantly smiles to his imperfection and foulness, a person whose soul is transparent?” Just admit yourself that beside they look fool for part of you guys, you feel incomplete if they are not around you.

The paradox has been revealed!

 Love and give your whole heart. Some one has played with your heart/ Someone took it away and abused it? No one can take what doesn’t belong to him. Stand and give you heart once more…


 And once more…
 And once more…

HAPPY NEW YEAR!!!

 *                              *                              *

Новогодишен водич за градење на врски

Стоејќи на прагот на уште една помината година, мислам дека е вистинско време да отворам една тема, која сите нас длабоко нѐ засега, со оглед на карактерот на претстојните празнични денови. Тоа се денови, кога сите од нас се среќаваат со луѓе, роднини, лица со кои се немаме сретнато некое време, коI едноставно како да ги забораваме. Со други зборови, повторно се поврзуваме, ги освежуваме нашите конекции.

Но мислам дека не би згрешил ако би рекол дека не сите од нас се во можност да ги освежат своите конекции. Барем не со лицата со кои би сакале бидат. За некои овие празници едноставно пошироко ја отвораат вратата кон она помала или поголема бездна која повеќето од нас ја имаат, а која во овој период знае значително да се прошири.

Ајде да зборуваме за врските...

 Колку и да не сакате да признаете, голем дел од важните нешта во животот својата смисла ја добиваат во врските. Сите ние сме социјални суштества и ни е потребно да бидеме сакани, поврзани, да имаме луѓе кои се грижат за нас. Колку и да мислиме дека сме големи, силни храбри, сепак ни треба некој кој ќе биде тука за нас, некое лице кое постојано сакаме да го видиме.

Но исто така сме и сведоци на потешкотиите на кои наидуваме на патот кон градење на добри меѓучовечки врски. Колкумина од Вас можат слободно и безрезервно да речат дека уживаат совршени односи со сите лица кои сакаат да бидат во нивните животи. Ако речам малкумина, сигурно нема да бидам далеку од вистината. Колкумина од нас честопати чувствуваат тензија во поврзувањето со другите луѓе, несигурност, едноставно страв од поврзување.

Верувам повеќето од нас...

Што е тоа што ја отежнува слободната комуникација меѓу луѓето и нивното поврзување на едно длабоко ниво, со цел подобар живот, онака како што Бог има замислено за нас како негови деца? Од каде потекнува проблемот, потешкотијата да се предадеме себеси некому во врската во која двете страни духовно се исполнуваат без оглед  дали станува збор за врска меѓу пријатели или љубовници (На крај краишта и двете се засноваат на единствен темел наречен лубов)?

Верувам дека одговорот на оваа прашање може да го најдеме во една античка човечка особина која до ден денес останува со непроменет облик.

 Тоа е срамот.

Срамот да се откриеме самите себеси. Срамот кој потекнува од стравот дека ако ја откриеме нашата суштина ќе останеме голи пред светот. Но од каде потребата за заштитна обвивка?

Од разоткривањето  на она нешто наречено ранливост, измачувачка ранливост. Секој мрази ранливост. Ранливоста е поистоветувана со слабост. Барем така сме навикнати да мислиме. Страв ни е да се отвориме вистински, да ја откриеме нашата внатрешност.

Зошто?

Затоа што мислиме дека нема да бидеме сакани.

 Доколку на светот му ја покажеме нашата гола суштина, мислиме дека ќе бидеме осудени и недостојни за лубов.

Како тогаш успеваат оние малкумина меѓу нас кај коишто среќата буквално извира од нивните лица да станат она што се сега. Од каде нивната способност буквално да ве преплават со позитивност, харизма, да ја направат, куќата, градината, пустината да изгледа поубава?

Еден автор и говорник кого го почитувам неодамна рече дека Луѓето можат да бидат класифицирани во две групи;

·         Луѓе кои чувствуваат дека се вредни и достојни

·         Луѓе кои се борат за да бидат вредни и достојни

Која е разликата меѓу двата типа на луѓе. Првиот тип се лица со длабоко чувство дека вредност и достојност, кои веруваат дека се достојни за да бидат сакани.

Тоа се луѓе кои сакаат и живеат со цело срце.

Сите тие имаат една заедничка особина – храброст/Courage (Courage доаѓа од латинскиот збор “Cor” што значи Срце). Овие луѓе не се плашат да признаат дека се несовршени.  Луѓе кои градат врски  на основа на автентичност.

 Луѓе кои решиле да се откажат од она што мислат дека треба да бидат за да бидат она што се.

Тоа се луѓе кои прифаќаат дека се ранливи од една едноставна причина. Тие знаат дека да се биде ранлив значи да се биде убав. А убавината е она што сите ние жедно ја бараме кај сите луѓе со кои се поврзуваме.  Тие не се плашат први да речат: “Те сакам.” Тие не се плашат да се инвестираат себеси во врска која можеби а и можеби нема да успее. Ранливоста ги прави убави, ги прави она што се, тоа е она кое побудува нежност и заштитнички чувства кај другите луѓе спрема нив. Тие се свесни дека се ранливи бидејќи живеат со сознанието дека и самиот свет во кои живеат е ранлив. Мораме да признаеме – светот е ранлив, несовршен, не е сигурен за насоката по која се движи, посебно во овој период на духовна сонливост.

Втората група на луѓе се оние кои водат постојана борба за да ја постигнат состојбата на првиот тип на луѓе. Но зошто е потребно ова нешто наречено борба за да бидеме меѓу првиот тип на луѓе?

Бидејќи вториот тип на луѓе мислат дека ТРЕБА ДА БИДАТ СОВРШЕНИ!

 Во одредена пресвртна точка од нивниот живот тие го губат пиедесталот на кој беа навикнати да стојат и мислат дека единствен начин да го повратат своето место меѓу луѓето е да бидат совршени.

Бидејќи тие не успеале во својата мисија да бидат совршени, настојуваат да ги направат своите деца совршени. Ја програмираат нивната иднина уште од првите неколку години од нивниот живот. До трето одделение ги запишуваат на курсеви по музика, до петто одделение на распоредот додаваат часови по два странски јазици. Забораваат да ги научат на еден важен момент и да им речат:

“ Деца, Вие не сте совршени, ќе бидете осудени на речиси постојана борба во Вашиот живот. Но онакви какви што сте, Вие сте длабоко вредни за лубов”.

Како би било доколку родителите ги воспитуваа своите деца на овој начин? Тие би пораснале со целосна доверба во она што се, способни да му ја покажат без страв својата ранливост на светот, и најважно од се – Способни да сакаат со целото свое срце, со целото свое ранливо битие. Способни да сакаат онака како што Бог знае да сака.

Колку од проблемите во светот би биле решени на овој начин? Верувам многу.

Мојата порака до сите Вас несовршени ранливи луѓе – Дозволете да бидете видени. Дозволете да бидете видени целосно, онакви какви што се. Дали некој од вас не е во можност да сака лице кое е “смртно искрено” чувствително, лице за кое знаете буквално се, лице кое постојано се смее, лице чијашто душа е целосно проѕирна. Признајте си дека и покрај тоа што можеби изгледаат будалесто за дел од нас, не се чувствувате целосно ако овие лица ги нема околу Вас. 

Парадоксот е откриен!

Сакајте и дарувајте го целото свое срце!

 Некој си поиграл со Вашето срце, го земал? Никој не може да го земе она што не му припаѓа. Станете и подарете го уште еднаш..


 И уште еднаш... 
И уште еднаш!

СРЕЌНА НОВА ГОДИНА!!!

Read more >>

THE STORY OF THE RAILWAY TRACKS

We wake up one morning, trying to recall some weard dreams we had last night. But somehow, we are unable to, so the same minute while the brain tries to reactivate our body, we start entering the same mental phases as the yesterday morning. We go to the bathroom and do the common morning beautifying. After we finish this, we enter into the next stage of our mental schedule, the stage in which  every 50 years old person gets the first dosage of pride in the  upcoming new day. The pride because of the fact that he is 50 years old.

Behind that person lie 50 proud years. They give him a feel of greatness, a feeling that he has created a lot, that the recognition from the society is the least he is supposed to receive. He feels that he had created the road on which his children and the future generation should walk on. His pride grows almost every additional year, and he further thinks that he had created a lot, that the future of the future generation had been poured by his arms.

Most of us focus on creation and focus our creative energy during a period of time, but at certain point of time, they just stop. They think that they have made something with huge importance, and because of this they take the liberty to stop, to give up.

But are we the generation that has brought the greatest progress in human history? We grow and develop with technology. We are proud when we create something which has been never before invented throughout the history. Is the generation of today the maker of all the wonders we know? Are we going to receive a hit to our ego if we admit that besides the whole progress we have managed to achieve in such a short time, the only thing we have done is giving a fancy mask to things that are already created? There is nothing wrong if this thought bothers us. But the problem appears when in lack of awareness that we are not the greatest creators in the universe, we just stop and interrupt the progress. We forget to requestion the world around us, we refuse to challenge the dogmas, and we cease to explore whether the wheel can have another shape than round.

Let’s take the example with the width of the railway tracks. The mankind is proud of the technology and super fast transportation means called trains which are constantly being improved and their speed almost laughs to the speed of sound. There are different types of trains. You can ask the Japanese, they know the best. Bu have you ever asked your self how wide is the space between the railway tracks? It is exactly 143.5 cm. This is universal width for all railway tracks in the world.

But have you ever asked your self, why exactly 143.5 cm? Is this parameter related to certain technological rule or law, is this the precise speed that the train of 21century require in order to travel almost as the speed of sound?

Actually, this parameter dates from 1970s when the first railway tracks were built. Why precisely this width? When they built the first train carriages, workers used the same tools as they had for building horse-drawn carriages. And why that distance between the wheels on carriages? Because that was the width of the old roads along which the carriages had to travel. And who decided that roads should be that width? Well, suddenly, we are plugged back into the distant past. It was the Romans, the first great road-builders, who decided to make their roads that width. And why? Because their war chariots were pulled by two horses, and when placed side by side, the horses they used at the time to up 143.5 centimeters.

When people went to the United States and started building railways there, it didn't occur to them to change the width and so it stayed as it was. This even affected the building of space shuttles. American engineers thought the fuel tanks of the shuttles should be wider, but the tanks were built in the north of USA and had to be transported by train to the Space Center in Florida, and the tunnels couldn't take anything wider. And so they had to accept the measurement that the Romans had decided was the ideal ... 

These facts could be understood as pretentious and as a hit for our ego. How could makind with his technological progress, who constantly redesigns and changes what have created itself, be so conditioned by an ancient civilization who at that time considered electricity as a rage of Jupiter. My message is not to reexamine ours compared to the intelligence of the mankind from that age, because then and now, we have one think in common – the spark of creation; the divine gift that kept pushing us forward and persuaded us that we are creation of a higher force that cannot be explained with a few words or some equation. 

Today, we seem like we are forgetting this. Today it is like we thing that our latest creations are not a result of our spark of creation, like they are artificial products which are born by the technology we have previously created. It is like we fall asleep, thinking that from now on, our creations will be able to create their own creations, without our participation, at the same time forgetting that they are just material creations that don’t have our creative spark, our soul.

My message to all of you and to myself - Challenge everything, rediscover everything. Try to find new sense, new mean, new journey. We have been in a deep sleep before, maybe not so deep as now, but yet, we managed to wake up. If the Romans can, so can we.

And don’t forget – You owe that to your self.

                  *                    *                     *

50 Годишниот човек

Се будиме едно утро, обидувајќи се да се присетиме на некои чудни соништа кои ги имавме изминатата ноќ. Но некако, не успеваме во тоа, така што додека мозокот го реактивира нашето тело, почнуваме полека да навлегуваме во истата ментални фази како и минатото утро. Одиме во бањата и се посветуваме на вообичаеното утринско разубавување. После тоа, влегуваме во следната фаза од нашиот ментален распоред, фазата во која секој 50 годишник ја добива првата доза на гордост во претстојниот ден. Гордоста дека е 50-годишник.

Повеќе од 50 години се распослани позади тој човек. Тие му даваат чувство на големина, чувство дека има создадено многу,  дека општественото признание е најмалку нешто што може да добие. Чувствува дека го создал патот, неговите димензии, ширина и должина и е сосема сигурен дека токму таков треба да биде патот по кој ќе треба да чекорат неговите деца, идните генерации. Неговата гордост расте речиси со секоја измината година мислејќи дека создал многу, дека најголем дел од иднината на идните генерации е посипана од неговите раце.

Повеќето од нас се фокусираат на создавање и ја фокусираат својата творечка енергија во одреден период и во одредена точка едноставно престануваат. Мислат дека изградиле нешто од голема важност и поради тоа си го земаат правото едноставно да престанат, да се предадат.

Но дали сме ние таа генерација која го донесе најголемиот напредок во историјата? Растеме и се развиваме со технологијата. Горди сме да создадеме и смислиме нешто што некогаш претходно не се појавило во текот на историјата. Но дали ние сме творците на сите чуда за кои знаеме денес? Дали би било удар за нашето его доколку си признаеме дека и покрај целиот развој што го постигнавме за толку кратко време, единствено што сме направиле е да им дадеме маска на веќе создадените нешта. Веројатно ќе помислите што има лошо во тоа. Тука сме сосема во право. Но проблемот доаѓа кога во отсуство на самосвест дека не сме единствените и најголемите творци во универзумот, едноставно застануваме и го прекинуваме развојот. Забораваме да го преиспитаме светот околу нас, одбиваме да ги предизвикаме догмите и да истражиме дали тркалото би можело да се јави во некоја друга форма освен тркалезна.

Да го земеме примерот со ширината на железничките пруги. Човештвото е гордо на технологијата и на супер брзите транспортни средства наречени возови кои технолошки постојано се унапредуваат а нивната брзина полека се потсмева и на брзината со која патува звукот. Постојат најразлични модели на возови. Прашајте ги Јапонците, тие најдобро знаат. Но дали некогаш сте се запрашале колкав е просторот меѓу шините по кои оперираат сиве овие возови? Точно 143.5 сантиметри. Ова е универзална големина за сите железнички линии во било кој дел од светот.

Наредно прашање – дали сте се запрашале зошто баш 143.5 сантиметри? Дали ова димензија е врзана со одредено технолошко сознание или закон, дали баш таа ширина е потребна за да можат денешните супер брзи возови да се движат речиси со брзина на звукот?

Всушност ова димензија датира уште од 1870 година кога биле изградени првите железнички линии. Зошто баш оваа ширина? Кога првите линии беа изградени, работниците ги користеа истите алатки кои се користат за правење на кочии. А зошто баш оваа растојание меѓу тркалата на кочијата? За да кочијата одговара на ширината на патиштата по која е предвидена да се движи. А кој реши дека патиштата треба да бидат баш толку широки? Одговорот на оваа прашање треба да го бараме назад во античката историја. Римјаните, првите големи градители на патишта решиле да ги направат патиштата со оваа широчина. Зошто? Бидејќи нивните воени двоколки беа влечени од два коњи кои кога беа поставени еден до друг, растојанието помеѓу нив изнесувало 143.5 сантиметри.

Кога колонијалците се населија во САД и започнаа да градат железнички пруги, не им падна на памет да ја сменат оваа ширина и така таа остана таква. Ова дури влијаеше и на изградбата на вселенски шатли. Американските инженери помислија дека резервоарите за гориво на шатловите треба да бидат пошироки, но самите резервоари беа изградени во далечниот север на САД и мораа да бидат транспортирани со воз до Вселенскиот центар во Флорида, при што железничките тунели не можеа да пропуштат ништо пошироко од ова димензија. Поради тоа и тие решија да ја прифатат мерката која беше воспоставена од Римјаните како идеална.

Овие факти секако би можеле некои да ги сфатат како претенциозни и како удар за нашето его. Како би можело човекот со целокупниот технолошки развој, кој постојано го редизајнира и од корен го менува се тоа она го има создадено да биде во толкава мера условен од една античка цивилизација која во тоа време електрицитетот го сметала како излив на бес од боговите. Мојата порака не е да ја преиспитувам нашава наспроти тогашната интелигенција, бидејќи и тогаш и сега имавме една заедничка особина – творечката искра, овој божествен дар кој постојано не туркаше напред и не увери дека сме креација на една повисока сила која не може да биде објаснета со неколку зборови или равенка.

Меѓутоа денес како да го забораваме тоа. Денес како да мислиме дека нашите креации не се производ на нашата творечка искра туку како вештачки производи кои се раѓаат готови од технологијата која претходно ја создадовме. Како да заспиваме опуштени, мислејќи дека отсега натаму нашите креации ќе бидат во можност самите да креираат нови креации без наше присуство, притоа заборавајќи дека тоа се претежно материјални творби кои ја немаат нашата творечка искра, нашата душа.

Мојата порака до сите нас и до самиот себе – Преиспитајте сѐ, испитајте сѐ.  Најдете нова смисла, нов начин, ново патување. И порано бевме заспани, можеби не толку длабоко како сега, но сепак се разбудивме. Ако можат Римјаните, дефинитивно можеме и ние.

И не заборавајте – Си го должите тоа самите на себе!

Read more >>

The Beggar inside Us

The tittle of this post must seem confusing and illogical for most of you. Why would someone wants to wake and get in touch with the beggar inside him? Who wants to be a beggar? Everyone wants to be succesfull businessmen, president, layer, spouse and anything else that would draw confirmation from the society and its rules the way we are forced to understand them, and which should not be challenged. 


But why would someone wants to awake the beggar inside him? Beggars don't receive credit for the job they do. They do not not receive the thing so called respect from the society. hey do not receive appraisal for following the rule of everyday living. 


        My answer: When you are beggar, you are not burdened by your past and you are not obliged by your future. The rules of everyday living and fitting into today's society doesn't suffocate his creativity and doesn't put a fog on the road that that leads towards their goal and self fulfillment. They are free and light to live in the present and capable of doing amazing things because there is nothing drawing them back. They are ready to start from the beginning every single day.


 Let's get refreshed with a small story:

A beggar was sitting at the train station with a bowl full of pencils. A young executive

passed by and dropped a dollar in the bowl. He then boarded the train. Before the doors

closed, something came to his mind and he went back to the beggar, grabbed a

bunch of pencils, and said, "They are priced right. After all you are a business person

and so am I," and he left.

Six months later, the executive attended a party. The beggar was also there in a suit and

tie. The beggar recognized the executive, went up to him and said, "You probably don't

recognize me but I remember you." He then narrated the incident that happened six

months before. The executive said, "Now that you have reminded me, I do recall that you

were begging. What are you doing here in your suit and tie?" The beggar replied, "You

probably don't know what you did for me that day. You were the first person in my life

who gave me back my dignity. You grabbed the bunch of pencils and said, 'They are

priced right. After all, you are a business person and so am I. After you left, I thought to

myself, what am I doing here? Why am I begging? I decided to do something

constructive with my life. I packed my bag, started working and here I am. I Just want to

thank you for giving me back my dignity. That incident changed my life."

         You don't have to wait a single day anymore. Call for the beggar inside you, he has been waiting for you call for so long, although he never lost hope. Give your self a new start. We all have stories that left marks on our souls and draw us back from our purpose. No matter what others say, we cannot forget them and bury them easily. But we can give our best to rewrite them, to put in new words, fresh experiences, given by people who have seen a lot more than us. You are a beggar, your bag is light, just pour out the old and open it wide in order to refill it with the rediscovered journey of life and timeless love.

         Don't forget - You owe that to your self!

*                           *                               *                                 *

Питачот во Нас

Насловот на овој пост сигурно Ви изгледа  збунувачкo и нелогично. Зошто некој би сакал да дојде во допир со питачот внатре во него? Кој сака да биде питач? Секој сака да биде успешен бизнисмен, претседател, адвокат, сопруг и се друго кое би можело да повлече признание од општеството и неговите правила онака како што сме присилени да ги разбереме истите, и кои никако не смеат да бидат предизвикани. 


Но зошто некој би сакал да го разбуди питачот во него? Питачите не добиваат признанија за нивната работа, тие не го примаат оваа нешто наречено почит од општеството. Питачите не примаат пофалба поради тоа што ги следат правилата за секојдневно живеење.

         Мојот одговор: Кога сте питач, не сте оптоварени од вашето минато, и не сте обврзани од Вашата иднина. Правилата за секојдневно живеење и прилагодување во денешното општество не ја задушуваат нивната креативност и не постелуваат магла на патот кој води до нивната цел и до самореализација. Тие се слободни и лесни да живеат во сегашноста и да направат неверојатни работи бидејќи не постои ништо кое ги влече назад.

 Ајде да се освежиме со една мала приказна:

Еден питач седеше на железничката станица со корпа полна со пенкала. Еден млад директор помина покрај него и спушти еден долар во кошницата. Понатаму се упати накај возот. Пред да се затвори вратата, нешто се појави во неговите мисли и се врати назад кај питачот, зеде полна рака пенкала и му рече: ”Пенкалава имаат цена така? На крај краишта ти си бизнисмен како и јас”, и замина. 

После 6 месеци, директорот учествуваше на една забава. Питачот исто така беше таму, облечен во костум и врска. Тој го препозна директорот му пријде и му рече: “Најверојатно не ме препознаваш, но јас се сеќавам на тебе. “ Понатаму му го раскажа настанот од пред 6 месеци. Директорот рече: “Сега кога ме потсети добро се сеќавам дека во тоа време ти беше питач. Што правиш овде во костум и вратоврска?” Питачот му одговори: “Веројатно не знаеш што ти направи за мене тој ден. Грабна една рака пенкала и рече, Пенкалава имаат цена, така? На крај краишта и ти си бизнисмен исто како и мене. Кога замина, си помислив во себе, Што правам јас тука? Зошто питачам? Решив  да направам нешто конструктивно со својот живот. Ја спакував торбата почнав да работам и еве сум овде. Само сакам да ти се заблагодарам што ми го врати назад моето достоинство. Овој настан го промени мојот живот.

        Не морате да чекате ниту еден ден повеќе. Повикајте го питачот во Вас, тој го чека вашиот повик толку долго, но и покрај се, тој не изгуби надеж. Дајте си самите на себе нов почеток. Сите ние имаме приказни кои оставиле лузни во нашите души, и не влечат назад од нашата животна цел. Без оглед на тоа што велат другите, не сме во можност да ги закопаме и заборавиме лесно овие минати настани. Но можеме да дадеме се од себе за да се обидеме повторно да ги напишеме, да ставиме нови зборови врз старите, свежи искуства од луѓе кои виделе многу повеќе од нас. Вие сте питач, Вашата торба е лесна. Едноставно, истурете го старото и отворете ја широко за да ја наполните со новооткриено патување во животот и безвременска љубов. 

Не заборавајте - си го должите тоа самите на себе!

Read more >>

The Leader and You

       All of us, almost every day listen greet and dream to be leaders. We wish to be part of this small endemic group of fallen angels like many of us perceive the leaders of today, we worship them, we project our dreams in them.

       Let’s try to explain the essence of a leader. What contributes for the leader to become a leader, to separate from the mediocrity?  I am sure that all of us have heard some small explanation or some academic definition for leader. This is especially the case for the students in social sciences whose management books start in many pages with the definition of a leader. I have been thinking the last few minutes and I am still unable to remember to some of the many definitions for leadership I was trying to remember so that I can reproduce them on the following exam question: “Name a few definitions of a leader, which was always present in my written exams. I wonder how I managed to get my A for the subject “Introduction to management.” Perhaps not for my ability to learn definitions for their reproduction in exams, but because of my personal understanding for the deep essence of the substance that leaders are made of. I am still unable to describe that substance with chemical formula, but the following words make things easier for all of us

What is leadership, anyway? Leadership is a matter of attitude and a state of mind. If you think act and live a certain way, you are a leader!

          We build our lives, a day at a time, often putting less than our best into the building. Then with a shock we realize we have to live in the house we have built. If we could do it over, we’d do it much differently. But we cannot go back. You are the carpenter of your life. Each day you hammer a nail, place a board, or make a wall. Your attitudes and the choices you make today build your house for tomorrow. Build wisely!

  What are the features of a leader?

1.  Leaders make their own weather

They choose their own state of mind.

They are thermostats and not thermometers

They choose positiveness

They are proactive, not reactive.

They consciously and actively choose their own frame of mind.

Do you ever feel hopeless and depressed?

 Here's why...

“The children of blame are cynicism and hopelessness. When we succumb to believing that we are victims of our circumstances and yield to the plight of determinism, we lose hope, we lose drive, and we settle into resignation and stagnation.” - Dr. Stephen Covey

Enough Blaze with this point we have to move on

2.  Leaders are Givers!

They go above and beyond the call of duty.

They are always ready to help others, to serve them

True greatness, true leadership, is achieved not by reducing men to one’s service, but by giving oneself in selfless service to them.

3. Leaders live excellence

“We are what we repeatedly do. Excellence, then, is not an act, but a habit" - Aristotle

Here I would like to quote one of my favorite writers, Stephen Covey:

“Sow a thought, reap an action.
Sow an action, reap a habit.
Sow a habit, reap a character.
Sow a character, reap a destiny.”

4.  Leaders Take Initiative

Leaders are the first who take the ax and cut the rotten stem, instead of waiting for itself to fall under the forces of nature, even if it is just few days away of natural falling. They know that if they leave it to the nature only, the stem will independently chose the direction of falling – whether it is someone’s fence or someone’s destiny..

5.  Leaders put first things first

Further more, leaders are able to cancel important promotion meeting in their companies so that they can attend the theater show where their children are acting today. They know that the pure joy in the children’s eyes because of this act will wash everything and purify the path for the next opportunity.

6. Leaders are humble

None of us is an expert at everything. As qualified and skilled as we might be, what we don’t know and can’t do far exceeds what we do know and can do. Every one has something to offer. Let’s learn from them!

We are more attracted to the great who are humble than the great who know it and want you to know it too.

The person who thinks they know everything is closed to new ideas. But the person who knows that what they don’t know and can’t do far exceeds what they do know and can do is open to new ideas and new thoughts!

7. Leaders are self-disciplined

There are two things that are most difficult to get people to do: to think and to do things in order of importance." He went on to say that these two things are the difference between a professional and an amateur.

8.  Thinking ahead and prioritizing responsibilities mark the major difference between a leader and a follower.

The discipline to prioritize and the ability to work toward a stated goal are essential to a leader's success. In fact, I believe they are the key to leadership.

9.  Leaders are not afraid to fail

"Do you know what separates achievers from the masses? I once thought it was drive, intelligence, connections. But the longer I've watched people, the more I've discovered that, paradoxically, it is an ability to fail that makes for lasting success. How you think when you lose determines how long it will be until you win.”

“When we give ourselves permission to fail, we at the same time give ourselves permission to excel.—Eloise Ristad

"This is the true joy in life--that being used for a purpose recognized by you as a mighty one. That being a force of nature, instead of a feverish, selfish little clod of ailments and grievances complaining that the world will not devote itself to making you happy.

10.  Leaders have a lot of problems - But they know that troubles are tools for growth

Leaders often walk alone. But they are not alone. They are escorted by their inner voice that is timeless and allow it to guide them. They are aware that soon others will start following them, it will just take some time. 

         I hope that the previous statements will touch you and will contribute in the forming of the Leader inside you. As for the beginning, you can use these thoughts to answer to your exam question: “What is leadership”, without stating classical definitions. If I can do it, you can do it as well. If after all this, you fail on your exam because your answer is a bit deviant and inappropriate for the type of answers the academic forces are use to receive for this type of question, you can at least be sure of one thing – The problem doesn't lie in you.

*                            *                                  *

Лидерот и Вие

        Сите ние, речиси секој ден слушаме, поздравуваме и сонуваме да бидеме лидери. Посакуваме да бидеме дел од таа мала група на ендемски паднати ангели како што многумина од нас ги доживуваат светски познатите лидери на денешното време, ги обожуваме, и ги проектираме нашите соништа во нив.

         Ајде да се обидеме да ја објасниме суштината на еден лидер. Што е тоа што допринесе да лидерот стане тој што е и да се оддели од масата на медиокритети. Сигурен сум дека сите ние имаме слушнато барем мало објаснување или некоја академска дефиниција за тоа што е лидер? Ова посебно е случај за студентите по социјални науки кои чии што книги по менаџмент на многумина страни почнуваат со дефиниција за лидер. Размислив неколку минути и сеуште не можам да агрегирам и да се сетам на некоја од многуте дефиниции за лидер кои ги учев на памет за да можам истите да ги репродуцирам на испит на прашањето Наведи неколку дефиниции за лидер, кое секогаш се паѓаше и тоа со голема веројатност. Хм, се прашувам од каде ја добив мојата 10-ка по предметот “Основи на менаџмент”. Можеби не поради мојата склоност да учам дефиниции за испит туку поради моето лично  сфаќање  за длабинскиот состав на материјата од која што се составени лидерите. Сеуште не сум во состојба да ја опишам таа супстанца со хемиска формула, но затоа зборовите подолу во голема мера Ни ја олеснуваат работата:

           Што е во суштина лидерство? Лидерството е одреден став и состојба на умот. Ако размислувате, делувате и се однесувате на одреден начин, Вие сте лидер!

           Сите ние секојдневно ги градиме своите животи, честопати вложувајќи помалку од најдобро во самата градба. Одненадеж, шокирани сфаќаме дека мораме да живееме во куќата која ја имаме изградено. Ако би можеле да го повториме процесот, би го спровеле многу поразлично. Но не можеме да се вратиме назад. Вие сте кројачот на вашиот живот. Секој ден заковувате клинец, поставувате штица, или градите ѕид. Вашите ставови и изборите кои ги правите денес, ја градат Вашата куќа утре. Градете мудро!

Кои се карактеристиките на еден лидер?

1.  Лидерите сами го создаваат своето време.

Тие самите ја избираат својата состојба на умот

Тие се термостати а не термометри

Тие избираат позитивност

Тие се проактивни а не реактивни

Тие свесно и активно ја избираат својата ментална рамка

Дали некогаш се чувствувате безнадежно и депресивно...?? Еве зошто

      “Децата на вината се цинизмот и безнадежноста. Кога му подлегнуваме на верувањето дека сме жртви на нашите околности и жетва на маките на детерминизмот, губиме надеж, мотив и се вметнуваме во резигнација и стагнација” – Dr. Stephen Covey

.... Доста Блаже се заборави околу оваа точка... Да продолжиме понатаму..

2.  Лидерите се давачи!

Тие одат понатаму од повикот за должност

Тие се секогаш подготвени да им помогнат на другите, да ги служат.

Вистинското лидерство, вистинската големина не се постигнува преку редуцирањето на човековата служба кон еден, туку преку целосното предавање на самите себеси во несебична служба на сите нив.

3.  Лидерите го живеат успехот.

Ние сме тоа што постојано го правиме. Само тогаш одличното не е состојба туку навика – Аристотел

Овде ќе наведам краток извадок од еден од моите омилени автори, Stephen Covey:

Посеј мисла, пожнеј акција

Посеј акција, пожнеј навика

Посеј навика, пожнеј карактер

Посеј карактер, пожнеј судбина

4.  Лидерите преземаат иницијатива

Лидерите се првите кои ја земаат секирата и го сечат гнилото стебло, пред да почекаат самото да падне под дејство на силите на природата, макар и да станува збор за само неколку дена. Тие знаат дека ако го остават само на себе, тоа самото и ќе ја избере насоката каде што ќе падне... Без оглед дали тоа ќе биде нечија ограда, или нечија судбина.

5.  Лидерите ги ставаат важните нешта први

Уште повеќе, лидерите се способни да откажат важен состанок за унапредување во нивната компанија за да присуствуваат за театарската претстава на нивното дете. Тие знаат дека чистата радост во детските очи ќе измие се и ќе го прочисти патот до следната можност.

6.  Лидерите се скромни

Никој од нас не е експерт за се. Колку и да сме вешти и квалификувани, она што не го знаеме и можеме, далеку го надминува она што го знаеме и можеме. Секој има нешто да понуди. Ајде да научиме од нив!

Дали досега почувствувавте дека сте повеќе привлечени од Големите кои се воедно и скромни, отколку од Големите кои се свесни за нивната големина и сакаат и Вие да знаете за тоа?

Личноста која мисли дека знае се е затворена за нови идеи. Но личноста која знае дека она што не го знае и не може да го направи далеку го надминува од што го знае и може да го направи е отворена за нови идеи и мисли.

7.  Лидерите се само-дисциплинирани

Постојат две нешта за кои е најтешко да ги натерате луѓето да ги направат: Да мислат и да ги прават работите според нивниот редослед на важност. Лидерот знае дека овие две нешта се разликата меѓу професионалец и аматер.

8.  Лидерот заспива и се буди со способноста за приоритизирање

Напредното размислување и приоритизирањето на одговорностите ја прават главната разлика меѓу лидерот иследбеникот. Дисциплираноста за приоретизирање и способноста за активност кон потенцирана цел се суштински за успехот на лидерот. Всушност, лично верувам дека овие две особини се и најважните.

9.  Лидерите не се плашат од неуспех

Дали знаете што ги разделува достигнувачите од медиокритетите? Не многу одамна мислев дека тоа е мотивацијата, интелигенцијата, контактите. Но колку подолго ги набљудувам луѓето, откривам дека парадоксално, но  всушност способноста да не успеат е тоа што го црта патот кон долготраен успех. Начинот на кој размислувате кога ќе доживеете неуспех одредува колку време ќе ви треба додека да успеете.

Овде секако е вистински момент за еден добар цитат:

 Кога си даваме самите себеси дозвола да доживееме неуспех, во истовреме си даваме самите себеси дозвола да напреднеме. – Eloise Ristad

         Ова е вистинската радост на животот – да биде искористен за целта препознаена од самите нас како моќна цел. Да биде сила на природата наместо себичен мал облак на болест и жалост постојано жалејќи се дека светот не се посветува доволно самиот за да Ве направи Вас среќни.

10.  Лидерите имаат многу проблеми – Но тие знаат дека проблемите се алатка за раст.

Лидерите честопати чекорат сами. Но тие не се осамени. Тие се придружувани од нивниот внатрешен глас кој е безвременски и дозволуваат да ги води. Свесни се дека наскоро и други ќе почнат да го следат нивниот пат, само е потребно малку време.

          Се надевам дека претходното погоре ќе допре до Вас и ќе придонесе во оформувањето на лидерот во Вас. Како за почеток можете да ги искористите овие мисли за да одговорите на прашањето на испит: “Што е лидерство, без да наведувате класични дефиниции. Ако можам јас, можете и Вие. Секако ако сепак бидете турнати на испит поради тоа што вашиот одговор е по малку девијантен и не соодветен за одговорите кои се навикнати да ги добиваат академските сили, барем ќе бидете сигурни во едно нешто – Проблемот не е во Вас.

Read more >>