Standing
on the edge of another year passed, I thing it would be a real time to open a
topic which hits every one of us deeply, judging by the character of the
upcoming celebration days. These are days when all of us meet relatives, people
we haven’t seen some time, people we seem like we are forgetting them. In other
words, we reconnect, we refresh our connections.
However, I don’t think I will make a huge mistake if I say
that not everyone of us is capable to refresh his connections. At least not
with all the persons we would love to be.
For some people, these celebration simply open wider the door to the
chasm that everyone of us has inside ourselves more or less and which in this
period can become much wider.
Let’s talk about about relationships.
No matter how much you don’t want to admit,
the largest amount of all important things in our life make sense through
relationships. We are all social
creatures and we need to be loved, connected, to have people that will take
care of us. No matter how much we thing that we are big, brave, strong, we
still need someone that will be here for us, some face that we constantly
desire to see.
But we are also witnessing the
difficulties we encounter on the way towards building good inter human
relations. How many of Us can freely and unconditionally say that they enjoy perfect
relationships with all people they would like to have in our life? If I say
few, probably I won’t be too far from the truth. How many of us often feel
tension in their relations with other people, uncertainty, simply fear from
connection?
I believe, many of us!
What is the obstacle that prevents
unlimited communication flows freely among people and their connection on a
deeper level in order to create better life, the way God has planned for us as
his children? Where does the problem come from, the inability to surrender
ourselves in the relationship through which the both sides will feel fulfilled,
no matter if it comes to relationship between lovers or friends (Because at the
end, they come to a unique foundation called Love)
I believe that the answer to this question
can be found within an ancient human feature that has remained unchanged until
today.
It is called Shame!
The
shame to reveal ourselves. Shame which comes from the fear that if we reveal
our essence, we will remain naked in the eyes of the world. But where does the need of protection layer
come from?
It comes from revealing the thing called vulnerability.
Everybody hates vulnerability. Vulnerability
is identified with weakness. At least this the logic we all are used to follow.
We fear to open ourselves truly, to unwrap our deepness, our essence.
Why?
Because we thing that we will not be
loved. If we show the world our naked essence, we think that we will be
condemned and unworthy for love.
How then those few among us on whose faces
the happiness literally lurks managed to become the persons they are now? Where
does their ability to flood you with positivity, charisma, to make the house,
the garden, the desert more beautiful, come from?
An author and speaker which I value, recently said that all
people can be classified into 2 groups:
- People who feel worthy
- People who struggle to be worthy
What is the difference between both
of the types?
The first type are people with deep sense of worthiness, who
believe that they are worthy to be loved. They are people which love and live with whole heart.
They have one thing in common – Courage (the
word courage comes from the Latin word “Cor” which means heart). They are not afraid
to be imperfect. They are people who build relationships based on authenticity.
People who have decided to give up what they thing they should be and became what
they are.
They are people which accept their
vulnerability out of one simple reason. They know that being vulnerable also
means being beautiful. And beauty is
something we seek in all the people we want to connect with.
They are not afraid to say “I love
you” first.
They are not afraid to invest themselves in a
relationship that may and might not succeed. Vulnerability makes them
beautiful, makes them what they are, it is what creates gentleness and
protection in other people for them. They are aware for their vulnerability
because they live with the knowledge that the world they live in is also
vulnerable. We have to admit – the World
is vulnerable, imperfect, uncertain about the its direction of moving,
especially in this age of spiritual sleepiness.
The second type is people who constantly
struggle and fight to achieve worthiness.
But why does it take struggle to be
among the first one? It is because the second type thing that they should be
perfect. In certain turnout point during
their life, they have lost the pedestal on which they were used to stand, and
they thing that the only way to regain their place among people is to be
perfect.
Because they have failed their
mission of perfection, they try to make their children perfect. They program
their future even from the first year of the children’s life. Until third grade
they enroll them in music lessons. Until they reach the fifth grade, they are
already enrolled in foreign language classes. They forget to teach them for one
important moment and to say:
“My child, you are not perfect, you will be wired for constant struggle
in your life. But the way you will be, you are deeply worthy of Love. ”
Imagine if all parents raise the children
like this/ They would grow up in total confidence in what they are, capable of
fearlessly showing their vulnerability to the world, and most important of all –
capable of loving with whole heart, with their whole vulnerable essence. Capable
of loving as God Loves? How many of the world problems would be solved in this
way? I believe a lot.
My message to all you imperfect,
vulnerable people – Allow yourself to be seen. Allow to be seen completely the
way you are.
Love with all your heart no matter
the risk!
Is
someone among you unable to love a person which is “deadly honest about
himself, person for who you know almost everything, who constantly smiles to
his imperfection and foulness, a person whose soul is transparent?” Just admit
yourself that beside they look fool for part of you guys, you feel incomplete
if they are not around you.
The paradox has been revealed!
Love and give your whole heart. Some one has
played with your heart/ Someone took it away and abused it? No one can take
what doesn’t belong to him. Stand and give you heart once more…
And once more…
And once more…
And once more…
And once more…
HAPPY NEW YEAR!!!
* * *
Новогодишен водич за градење на врски
Стоејќи на прагот на уште една помината година, мислам дека е вистинско
време да отворам една тема, која сите нас длабоко нѐ засега, со оглед на
карактерот на претстојните празнични денови. Тоа се денови, кога сите од нас се
среќаваат со луѓе, роднини, лица со кои се немаме сретнато некое време, коI едноставно како да ги забораваме. Со
други зборови, повторно се поврзуваме, ги освежуваме нашите конекции.
Но мислам дека не би згрешил ако би рекол дека не сите од нас се во можност
да ги освежат своите конекции. Барем не со лицата со кои би сакале бидат. За
некои овие празници едноставно пошироко ја отвораат вратата кон она помала или
поголема бездна која повеќето од нас ја имаат, а која во овој период знае
значително да се прошири.
Ајде да зборуваме за врските...
Колку и да не сакате да признаете,
голем дел од важните нешта во животот својата смисла ја добиваат во врските.
Сите ние сме социјални суштества и ни е потребно да бидеме сакани, поврзани, да
имаме луѓе кои се грижат за нас. Колку и да мислиме дека сме големи, силни
храбри, сепак ни треба некој кој ќе биде тука за нас, некое лице кое постојано
сакаме да го видиме.
Но исто така сме и сведоци на потешкотиите на кои наидуваме на патот кон
градење на добри меѓучовечки врски. Колкумина од Вас можат слободно и
безрезервно да речат дека уживаат совршени односи со сите лица кои сакаат да
бидат во нивните животи. Ако речам малкумина, сигурно нема да бидам далеку од
вистината. Колкумина од нас честопати чувствуваат тензија во поврзувањето со
другите луѓе, несигурност, едноставно страв од поврзување.
Верувам повеќето од нас...
Што е тоа што ја отежнува слободната комуникација меѓу луѓето и нивното
поврзување на едно длабоко ниво, со цел подобар живот, онака како што Бог има
замислено за нас како негови деца? Од каде потекнува проблемот, потешкотијата
да се предадеме себеси некому во врската во која двете страни духовно се
исполнуваат без оглед дали станува збор
за врска меѓу пријатели или љубовници (На крај краишта и двете се засноваат на
единствен темел наречен лубов)?
Верувам дека одговорот на оваа прашање може да го најдеме во една античка
човечка особина која до ден денес останува со непроменет облик.
Тоа е срамот.
Срамот да се откриеме самите себеси. Срамот кој потекнува од стравот дека
ако ја откриеме нашата суштина ќе останеме голи пред светот. Но од каде
потребата за заштитна обвивка?
Од разоткривањето на она нешто
наречено ранливост, измачувачка ранливост. Секој мрази ранливост. Ранливоста е
поистоветувана со слабост. Барем така сме навикнати да мислиме. Страв ни е да
се отвориме вистински, да ја откриеме нашата внатрешност.
Зошто?
Затоа што мислиме дека нема
да бидеме сакани.
Доколку на светот му ја покажеме
нашата гола суштина, мислиме дека ќе бидеме осудени и недостојни за лубов.
Како тогаш успеваат оние малкумина меѓу нас кај коишто среќата буквално
извира од нивните лица да станат она што се сега. Од каде нивната способност
буквално да ве преплават со позитивност, харизма, да ја направат, куќата,
градината, пустината да изгледа поубава?
Еден автор и говорник кого го почитувам неодамна рече дека Луѓето можат да
бидат класифицирани во две групи;
·
Луѓе
кои чувствуваат дека се вредни и достојни
·
Луѓе
кои се борат за да бидат вредни и достојни
Која е разликата меѓу двата типа на луѓе. Првиот тип се лица со длабоко
чувство дека вредност и достојност, кои веруваат дека се достојни за да бидат
сакани.
Тоа се луѓе кои сакаат и живеат со цело срце.
Сите тие имаат една заедничка особина – храброст/Courage (Courage доаѓа од латинскиот збор “Cor” што значи Срце). Овие луѓе не се плашат да
признаат дека се несовршени. Луѓе кои
градат врски на основа на автентичност.
Луѓе кои решиле да се откажат од она
што мислат дека треба да бидат за да бидат она што се.
Тоа се луѓе кои прифаќаат дека се ранливи од една едноставна причина. Тие
знаат дека да се биде ранлив значи да се биде убав. А убавината е она што сите
ние жедно ја бараме кај сите луѓе со кои се поврзуваме. Тие не се плашат први да речат: “Те сакам.” Тие не се плашат да се инвестираат себеси во
врска која можеби а и можеби нема да успее. Ранливоста ги прави убави, ги прави
она што се, тоа е она кое побудува нежност и заштитнички чувства кај другите
луѓе спрема нив. Тие се свесни дека се ранливи бидејќи живеат со сознанието
дека и самиот свет во кои живеат е ранлив. Мораме да признаеме – светот е
ранлив, несовршен, не е сигурен за насоката по која се движи, посебно во овој
период на духовна сонливост.
Втората група на луѓе се оние кои водат постојана борба за да ја постигнат
состојбата на првиот тип на луѓе. Но зошто е потребно ова нешто наречено борба
за да бидеме меѓу првиот тип на луѓе?
Бидејќи вториот тип на луѓе мислат дека ТРЕБА ДА БИДАТ СОВРШЕНИ!
Во одредена пресвртна точка од
нивниот живот тие го губат пиедесталот на кој беа навикнати да стојат и мислат
дека единствен начин да го повратат своето место меѓу луѓето е да бидат
совршени.
Бидејќи тие не успеале во својата мисија да бидат совршени, настојуваат да
ги направат своите деца совршени. Ја програмираат нивната иднина уште од првите
неколку години од нивниот живот. До трето одделение ги запишуваат на курсеви по
музика, до петто одделение на распоредот додаваат часови по два странски
јазици. Забораваат да ги научат на еден важен момент и да им речат:
“ Деца, Вие не сте совршени,
ќе бидете осудени на речиси постојана борба во Вашиот живот. Но онакви какви што
сте, Вие сте длабоко вредни за лубов”.
Како би било доколку родителите ги воспитуваа своите деца на овој начин?
Тие би пораснале со целосна доверба во она што се, способни да му ја покажат
без страв својата ранливост на светот, и најважно од се – Способни да сакаат со
целото свое срце, со целото свое ранливо битие. Способни да сакаат онака како
што Бог знае да сака.
Колку од проблемите во светот би биле решени на овој начин? Верувам многу.
Мојата порака до сите Вас несовршени ранливи луѓе – Дозволете да бидете
видени. Дозволете да бидете видени целосно, онакви какви што се. Дали некој од
вас не е во можност да сака лице кое е “смртно искрено” чувствително,
лице за кое знаете буквално се, лице кое постојано се смее, лице чијашто душа е
целосно проѕирна. Признајте си дека и покрај тоа што можеби изгледаат будалесто
за дел од нас, не се чувствувате целосно ако овие лица ги нема околу Вас.
Парадоксот е откриен!
Сакајте и дарувајте го целото свое срце!
Некој си поиграл со Вашето срце, го
земал? Никој не може да го земе она што не му припаѓа. Станете и подарете го
уште еднаш..
И уште еднаш...
И уште еднаш!
И уште еднаш...
И уште еднаш!
СРЕЌНА НОВА ГОДИНА!!!
